Bretagne, Finistère en Cornouaille, zijn altijd bevoorrechte vakantie- en inspiratiegebieden geweest voor vele schilders. Quimper is een belangrijke plaats van picturale traditie, de straten van Quimper zijn omzoomd met kunstgalerijen die een breed panorama van de scholen van gisteren en hedendaagse creatie bieden.
Pont Aven, de stad van de schilders
Pont-Aven wordt al sinds 1860 door schilders bezocht en bereikte zijn hoogtepunt van roem in 1886 met de geboorte van de Pont-Aven school, rond Gauguin, Bernard en Sérusier. Er worden tentoonstellingen en rondleidingen aangeboden langs de plaatsen die deze schilders hebben geïnspireerd. Pont-Aven heeft ook veel kunstgaleries.
De komst van Paul Gauguin en zijn leerlingen naar Pont-Aven en vervolgens naar Le Pouldu betekende een belangrijk keerpunt in de geschiedenis van de schilderkunst. Émile Bernard, Maxime Maufra, Henry Moret, Charles Filiger en Paul Sérusier, op aanraden van hun meester, presenteerden een nieuwe picturale conceptie die brak met de essentie van de traditionele praktijken. Door deze stroming, synthetisme genaamd, te creëren, openden zij de weg naar een stroming in de schilderkunst die bevrijd was van academische principes. Het zelfportret met de Gele Christus, de Groene Christus van Gauguin, de Talisman van Sérusier, het landschap van Pouldu van Filiger, de rode lucht van Pont-Aven van Maufra zijn slechts enkele van de zeer beroemde werken van de groep.
Museum van Pont Aven
Ontdek het werk van kunstenaars die geïnspireerd zijn door Bretagne en meer in het bijzonder door de Pont Aven. De nieuwe permanente tentoonstelling, verrijkt met recente schenkingen en aanwinsten, presenteert werken van Paul Gauguin, Emile Bernard, Paul Sérusier en andere kunstenaars van de school van Pont Aven. Didactische hulpmiddelen, toegankelijk voor iedereen, geven de bezoeker inzicht in deze artistieke stroming, terwijl hij dwaalt door ruimten die comfort en een vrij uitzicht bieden op de landschappen van de stad.
De schilders van Concarneau
Van 1870 tot 1950 raakten twee generaties kunstenaars van over de hele wereld in de ban van de Cornish conch. Rondom de middeleeuwse stad, een ommuurde stad beschermd op haar eilandje, waren alle motieven verzameld om de kunstenaars die van het pittoreske hielden te behagen: een prachtig architectonisch erfgoed, een actieve bevolking van zeelui, arbeiders en boeren in traditionele klederdracht en een belangrijke flotilla. Dit kleurrijke schouwspel, met zijn klanken en lichten, verbaast schilders en fotografen, die goed worden ontvangen door de plaatselijke bevolking. Naturalisten, realisten, neo- en post-impressionisten hebben zij aan zij of na elkaar gewerkt. Kleine meesters, gevoelig voor het dagelijkse leven, voor de schoonheid van de haven en de plaatselijke gebruiken, hebben ons getuigenissen nagelaten van de grote uren van het leven in Concarneau aan de voet van de vestingwerken van een ommuurde stad, de vierde sterkste plaats van Bretagne. Het was zeker geen picturale revolutie zoals in Pont-Aven, de naburige stad, maar het was bijna een eeuw lang een moment van genade voor Concarneau. Théophile Deyrolle, die in 1923 in Concarneau overleed, en zijn zwager en vriend Alfred Guillou, worden beschouwd als de stichters van de School van Concarneau
De schilders van Pont Croix
Pont-Croix biedt een prachtige etappe op de Route des Peintres. Tussen 1920 en 1939 was Lionel Floch de spilfiguur van een schilderschool in Pont-Croix.
De schilders van Le Faouët
Vanaf het midden van de 19e eeuw trok Le Faouët, met zijn rijke tradities en erfgoed, veel Franse en buitenlandse kunstenaars aan die op zoek waren naar nieuwe motieven. Verleid door de architectuur van de kapellen van St Fiacre en Ste Barbe en hun vergiffenissen, door de levendigheid van het marktplein op marktdagen en vooral door de oprechtheid van de bevolking in het beoefenen van hun tradities, ontdekten schilders en fotografen in deze kleine stad een onuitputtelijke bron van inspiratie.
Het was vooral aan het einde van de 19e eeuw dat dit kleine stadje een echt artistiek centrum werd. De komst van de spoorweg in 1906 vergemakkelijkte de toegang tot dit plattelandsdorp en bevorderde zeker een opening naar de buitenwereld. In die tijd rustten de hoteliers zich uit met kunstenaarsateliers en alle moderne gemakken.
