13JuliAlle data20AanbevolenGrande Troménie de LocronanUn des plus grands pardons de Bretagne

Tijd
juillet 13 (Dimanche) - 20 (Dimanche)
Locatie
Locronan centrum
29180 Locronan
Details
La Troménie, grand moment de l’expression de la foi bretonne, s’enracine et continue à prospérer sur cette
Details
La Troménie, grand moment de l’expression de la foi bretonne, s’enracine et continue à prospérer sur cette terre sacrée de l’âme celte.
De Troménie-route is uitgestippeld door 12 stations gemarkeerd met 12 granieten kruisen en 42 kleine hutten waar een van onze oude beelden van een heilige, gesneden in hout of steen, komt schuilen in elk van hen. Zij hebben hun kerk of kapel verlaten om de pelgrims en de relikwieën van de heilige Ronan te komen begroeten.
De Troménie-route is verspreid over iets meer dan 12 kilometer door de vlakte van Porzay en de Priorijberg. Zijn circuit is heilig en het is maar om de zes jaar open. De dagen voor de processie wordt het graan gemaaid, het koren gemaaid, de paden vrijgemaakt van braamstruiken, geïmproviseerde bruggen over de beekjes gelegd... Alles wordt in het werk gesteld om de menigte pelgrims de gelegenheid te geven over het heilige pad te lopen.
De cursus blijft een week open. Gedurende deze hele periode, dag en nacht, zullen vrouwen en mannen van alle leeftijden zich op deze paden begeven, waar de landschappen zo rijk en gevarieerd zijn. Alleen of in groepen zullen zij lopen, sommigen op zoek naar hun wortels, anderen, zoals de hertogen van Bretagne, zullen vragen om de vreugde van de bevalling, of zullen verlossing vinden in de inspanning. En weer anderen zullen het in een meer sportieve geest doen, of gewoon genieten van een moment buiten de tijd en het ritme dat het leven ons gewoonlijk oplegt...
De Troménie is een processie van stilte waar iedereen komt met wat hij in zich heeft. Om het te begrijpen, moet je weten hoe je moet luisteren naar het geluid van voetstappen...
Deze tijd van de Troménie is zeer belangrijk in het leven van de inwoners: de banden worden aangehaald, degenen die moesten vertrekken maken er gebruik van om naar het land terug te keren. Als een vuurtoren verlicht hij ons leven en markeert hij een nieuwe stap in ons bestaan: om de zes jaar kijken we terug op de weg die we hebben afgelegd, we zien onszelf als kind, opgroeien, volwassen worden, oud worden...